Ինչու՞ է լռում Գագիկ Ծառուկյանը. այս հարցն է առաջանում: Ինչու՞ չի որոշակիացնում իր դիրքորոշումը: Թվացյալ լրջության մեջ, հարցն իր մեջ լրջության տարր անգամ չի պարունակում: Այն ունի սովորական պատասխան. Ծառուկյանը չունի որոշակիացված պատասխան, որովհետեւ նա չի պատասխանող կողմը: Պատկերացնու՞մ եք այն մարդու վիճակը, որին դատարանում հարց են ուղղում, մինչդեռ իրավական տեսանկյունից ինքը չի պատասխանող կողմը… Այդ հարցը պետք է ուղղել պատասխանող կողմին՝ ասենք Երկրորդ  նախագահին. «Հարգելի Ռոբերտ Քոչարյան, ե՞րբ են ավարտվելու ձեր քաղաքական բանակցությունները, որպեսզի տեղակայեք ձեր կրակակետերը ու ըստ այդմ որոշեք՝ ուժներդ բավականացնու՞մ է գործող նախագահին մի քայլ ետ թողնելու համար (մի քայլ եմ ասում, որովհետեւ քաղաքական տեսակետից Ռոբերտ Քոչարյանը Սերժ Սարգսյանին դուրս չի մղի): Գուցե ճիշտ եք անում, որ որոշել եք ձվերը աշնանը հաշվել, բայց հավատացնում եմ՝ Հայաստանում էլ ձու ածող հավ չեք թողել, բոլորը ձեզնից հետո ձվից կտրվել են: Ուստի խնդրում ենք՝ օր առաջ ժողովրդին տեղեկացնել, թե Գագիկ Ծառուկյանն ի՞նչ է անելու…»

Հավատացած եղեք, որ Ռոբերտ Քոչարյանը կպահանջի, որ մյուս պատասխանող կողմին՝ գործող նախագահին  էլ հարցնել:
… Բայց թե Լեւոն Տեր Պետրոսյանն ինչու՞ է ուզում հայտնվել պատասխանողի կարգավիճակում, այլ թեմա է: Իրականն այն է, որ Առաջին նախագահին ժողովրդական վկայի կարգավիճակ է տրվել…

Հասմիկ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ