11:35 Ավանդական գործարք, ավանդական գին, ավանդական վճարող | |
Որքան ծավալվում է Հայաստանի խորհրդարանի ընտրության քարոզարշավը, այնքան ավելի ու ավելի պարզ է դառնում, որ Հայաստանի գործող քաղաքական համակարգն իր հիմնական դերակատարներով, ըստ էության, բացարձակապես կապ չունի այն հրատապ խնդիրների հետ, որոնք առկա են հասարակության և պետության կյանքում, որոնք հուզում են քաղաքացիներին և պահանջում են անհապաղ լուծումներ ներկայի ու ապագայի համար: Միայն գեղեցիկ խոստումները, թեկուզ նաև հիմնավորման, երբեմն, համոզիչ փորձերով, դեռևս բավարար չեն հանդիսանալու այն բանի վկայություն, որ քաղաքական համակարգի հիմնական դերակատարները ադեկվատ են արձագանքում հասարակության և պետության մարտահրավերներին: Բանն այն է, որ խորհրդարանի ընտրության ներկայիս գործընթացում առավել ուժեղ են ինտրիգներն ու ստվերային պայմանավորվածությունները, և քաղաքական ուժերը, այսպես ասած, քաղաքականություն են խաղում` մոռանալով, որ քաղաքականություն կարելի է խաղալ այն երկրներում, որտեղ կան կայացած քաղաքական համակարգեր, կայացած պետական ինստիտուտներ, կայացած սահմանադրական կարգ: Հայաստանում այդ ամենը չկա, հետևաբար քաղաքականություն խաղերը Հայաստանում դառնում են ոչ այլ ինչ, քան դավադրություն հասարակության դեմ: Եվ այդ իմաստով, ներկայիս խորհրդարանի ընտրությունն իր, այսպես ասած, հիմնական դերակատարներով հանդերձ, ըստ էության հանդիսանում է դավադրություն հասարակության և պետության դեմ, որն, ընդ որում, կատարվում է հենց նույն հասարակության և պետության շահի անունից: Իրականում արվող ու ասվող գրեթե ոչ մի բան կապ չունի հասարակության և պետության շահի հետ, և ավելին՝ այդ շահը տանում է է՛լ ավելի մեծ վտանգների, որ առկա են ստվերային քաղաքական գործընթացներում, ուր աջ ձեռքը լավ էլ գիտե, թե ինչ է անում ձախը, բայց չիմանալու է տալիս: Հայաստանի շանսը առկա խորհրդարանական ընտրությանը, պետք է լիներ բաց, քաղաքացիական կողմնորոշիչների և արժեքների առանցքով ընտրական գործընթացը: Սակայն այսօր այդ ամենը դարձել է ընդամենը կարգախոս, վարագույր, որի հետևում կնքվում են ավանդական հայկական քաղաքական կյանքին հատուկ ավանդական ներքաղաքական գործարքները, որոնց գինը հերթական անգամ վճարելու է պետությունն ու հասարակությունը: | |
|